fwni twn efivwn: Δεκεμβρίου 2012

Και τώρα αυτό που όλοι περιμένατε...Τα αποτελέσματα της επίσκεψης μας...Τα δικά σας έργα. Στην περίπτωσή μας ας μιλήσουν λοιπόν τα (δικά σας) λόγια ... για τα έργα.

ΣΗΜΕΙΩΣΤΕ ΕΝΑ ΕΡΓΟ ΠΟΥ ΣΑΣ ΠΡΟΚΑΛΕΙ ΙΔΙΑΙΤΕΡΟ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ ΚΑΙ ΕΞΗΓΗΣΤΕ ΓΙΑΤΙ

Άτιτλο ΙΙ. Αυτό το έργο είναι ιδιαίτερο για μένα γιατί είναι μαυρόασπρο και προκαλεί τον εγκέφαλο να του δώσει χρώμα. Παναγιώτης Τσαγγαρίδης Β8

Το έργο που μου προκαλεί ενδιαφέρον είναι το "Κάτω από το τραπέζι". Είναι μικρό έργο σε μέγεθος αλλά έχει πολύ νόημα. Δημήτρης Κωνσταντίνου Β8

Μου άρεσε το ουράνιο τόξο γιατί το συνδύασα με τη φύση και τα χρώματα είναι πράγματι πολύ εντυπωσιακά. Ζήνα Πατσαλίδου Β8

Το έργο που μου άρεσε ήταν "Ο Σταυρός" επειδή είναι το σύμβολο της πίστης μας
Δημήτρης Νικολαϊδης, Κωνσταντίνος Καραλουκάς,
Κυριάκος Ιωάννου Β4 και Αλέξανδρος Χριστοδούλου Β8

Το έργο τέχνης που μας προκάλεσε ιδιαίτερο ενδιαφέρον είναι "Το φιλί" γιατί συμβολίζει την αγάπη και τον έρωτα των ανθρώπων.
Γεωργία Μυλωνά, Άντρη Ευαγγέλου, Ελένη Αθανασίου, Όλγα Μανωρά Β4

Μας άρεσε το έργο του Νταλί "Ο Δον Κιχώτης πολεμά με τα Σκιάχτρα" γιατί συνδέει αληθινά με φανταστικά γεγονότα και υπάρχει ανάμειξη χρωμάτων.
Βασίλης Σταύρου, Στυλιανός Μαϊμάρης, Χριστόδουλος Κωστή Β4

ΕΝΤΟΠΙΣΤΕ ΤΟ ΕΡΓΟ "ΤΟ ΔΕΝΤΡΟ ΠΟΥ ΜΙΛΑΕΙ" ΤΟΥ ΒΑΓΓΕΛΗ ΡΗΝΑ. ΕΠΙΛΕΞΤΕ ΛΕΞΕΙΣ/ΦΡΑΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΕΡΓΟ ΚΑΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΤΕ ΤΟ ΔΙΚΟ ΣΑΣ ΠΑΡΑΜΥΘΙ

Κάποτε ήταν ένα κορίτσι ορφανό που περιπλανιόταν στο φεγγαρόφωτο. Καθώς περπατούσε εκεί με μόνη συντροφιά της το αγέρι ξαφνικά ακούει ένα ψιθύρισμα! Βρέθηκε έτσι χίλια δυο μίλια μακριά σε ένα καράβι τυλιγμένη στις φλόγες. Εκεί συναντήθηκε με τη μητέρα της. Την αγκάλιασε, την ξανα-αγκάλιασε και χάθηκαν μαζί στο πέλαγος. Έμειναν αγκαλιασμένες στην αιωνιότητα. Νάγια Πέτρου Β8

Μια φορά και ένα καιρό ήταν ένα μικρό παιδί φτωχό χωρίς οικογένεια. Όταν ήρθαν τα Χριστούγεννα ζήτησε μόνο φτερά αγγέλου. Κάθε χρόνο ζητούσε το ίδιο πράγμα. Μετά από λίγο καιρό το μικρό παιδί τα έκανε δικά του και έγινε άγγελος.

Έλλη Παρασκευοπούλου Β8

Μια φορά και ένα καιρό ήταν ένα κορίτσι που από μικρό παιδί ήταν μόνο του, όμως γνώρισε ένα φίλο παράξενο αλλά αληθινό ένα δέντρο που μιλούσε. Από τη μέρα που για φίλος της ήταν αυτό το δέντρο κάθε μέρα το κορίτσι ξεκινούσε με το καραβι να πάει χίλια δυο μίλια μακριά για να βρει το δέντρο τον αγαπημένο της φίλο που το κορίτσι περίμενε πως και πως να φτάσει εκεί να τον κλείσει στην αγκαλιά της και να του πει όλα τα μυστικά, τους προβληματισμούς της. Περίμενε να την βοηθήσει ο μόνος πιστός φίλος που γνώρισε που ήξερε πως πάντα θα τον έβρισκε εκεί, δε θα έφευγε ποτέ και θα την βοηθούσε σε ό,τι χρειαστεί. Για εκείνη αυτό το δέντρο είχε το φως των τυφλών, τα λόγια όλων των καρδιών. Σιγά σιγά το κορίτσι μεγάλωνε και είχε περισσότερα προβλήματα και δεν είχε χρόνο να πηγαίνει στο φίλο της γιατί ήταν μίλια μακριά. Έτσι το κορίτσι είχε καταλάβει πως κανείς δεν αξίζει εκτός από το φίλο της έτσι από εκείνη την ημέρα κοιμόταν και ξυπνούσε δίπλα του χωρίς λεπτό να το αφήσει αφού της πρόσφερε και τρόφιμα από τους καρπούς του. Έτσι γέρασαν και οι δύο μαζί.

Ζήνα Πατσαλίδου Β8

Το ψιθύρισμα των αγγέλων ακούγεται σιγανά από δυο μίλια, μέσα από ένα ξύλινο καράβι που κουβαλά μαζί του ένα κορίτσι που μέσα του κρύβει ένα μέλλον γεμάτο φωτιά.
Δημήτρης Κωνσταντίνου Β8

Μια φορά και ένα καιρό ήταν η μέρα και η νύχτα. Δύο πολύ καλές φίλες. Ολόχρονα η μια υποδέχεται την άλλη. Μια μέρα όμως ένα τεράστιο δέντρο έκρυβε το φως της μέρας από τους ανθρώπους. Οι άνθρωποι ήταν απελπισμένοι. Ώσπου μια μέρα ένα θαρραλέο κορίτσι έκοψε το δέντρο και έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα.
Δημήτρης Νικολαϊδης, Κωνσταντίνος Καραλουκάς,
Κυριάκος Ιωάννου Β4 και Αλέξανδρος Χριστοδούλου Β8

Η χρόνια λυπημένη κοκκινοφορεμένη θέλει να απαλλαχτεί από τον Δημιουργό της. Το σιγανό της μουρμουριτό τα λέει όλα. Κάτω από το φεγγαρόφωτο φεύγει με το καράβι της για να γλυτώσει από τον δημιουργό της. Πιστεύει πως ο δρόμος θα είναι μακρινός, θα είναι δυο μίλια χωρίς νερό, χώμα και φωτιά για να ζεσταθεί. Θέλοντας να ζεσταθεί κοιμάται σαν άγγελος κάτω από το φεγγάρι. Τον ήλιο θέλει να δεί για να νιώσει ελεύθερη όμως όταν κοιτάζει στον καθρέφτη το μόνο που βλέπει είναι αυτόν που την έφτιαξε.

Γιώργος Πούλλος Β8

Μια μέρα ο πατέρας ενός κοριτσιού έφυγε και ταξίδεψε σε άλλη χώρα. Αν και πριν φύγει της υποσχέθηκε πως θα γυρίσει σύντομα, πέρασαν δύο, τρεις μήνες και ο πατέρας δεν επέστρεψε. Τότε το κορίτσι αποφάσισε να ξεκινήσει το καραβάκι που είχε ο πατέρας της και να πάει να τον βρει. Έπλεε μονάχη της τριγυρνώντας τις θάλασσες γυρεύοντάς τον. Πέρασαν δύο μέρες, τρεις μέρες, πέντε μέρες και το κορίτσι αβοήθητο όλο έψαχνε. Την έκτη μέρα, μια φουρτούνα άρχισε να περιτριγυρίζει και να την περικυκλώνει. Το κορίτσι απροστάτευτο, δεν ήξερε τι να κάνει. Τότε το καράβι ναποδογυρίστηκε και το κορίτσι αφού δεν ήξερε να κολυμπάει, πνίγηκε. Χίλια δυό μίλια μακριά από τον πατέρα της. Αμέτρητες φορές γυρεύοντάς τον.

Είρηνη Κασάπη Β4

Η Ευριδίκη είχε παντρευτεί τον George το 1917. Σε λίγους μήνες ξέσπασε ο Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος... ο George πέθανε και η Ευριδίκη έμεινε μόνη της. Κλείστηκε σ' ένα μέρος που κανείς δε γνώριζε περιμένοντας να πεθάνει για να ξανασυναντησεί τον καλό της. Έστω και στον άλλο κόσμο.

Μια μέρα πήρε την απόφαση να τον ξεχάσει και για να τα καταφέρει σκέφτηκε να πάει στην ξενιτιά. Παίρνει, λοιπόν, το πρώτο πλοίο μα οι τύψεις την κυνηγούν. Νιώθει τους αγγέλους να την ακολουθούν και αφήνεται να πεθάνει στα χέρια τους... Οι άγγελοι την μεταμορφώνουν σ' ένα πράσινο γλυπτό και μένει αιώνα εκει...

Βασίλης Σταύρου Β4

Σ' ένα δάσος ζούσε μια πανέμορφη μηλιά, έμοιαζε μάλλον με ουράνιο τόξο παρά με δέντρο. Γεμάτη χρώματα, υψωνόταν περήφανη ανάμεσα στα άλλα δέντρα και κάπου κάπου μιλούσε μαζί τους. Πάντα έλεγε πως ήθελε να γίνει άνθρωπος γιατί οι άνθρωποι κινούνται, εργάζονται, δημιουργούν απίστευτα πράγματα και εξερευνούν τον κόσμο. Κάποτε βέβαια είδε τη μιζέρια των ανθρώπων και την πραγματική ομορφιά του δάσους και έτσι αποφάσισε να μείνει για πάντα εκεί. Ήταν τότε που την επισκέφθηκε ένας άντρας όλο παράπονο για τη ζωή του, αποφασισμένος να εγκαταλείψει τους άλλους ανθρώπους και να ζήσει μαζί με τα δέντρα στο δάσος. Οι μέρες περνούσαν και κάποτε μια γυναίκα ήρθε στο δάσος. Ο άντρας την ερωτεύτηκε μα δεν ήξερε αν πρέπει να ζήσει με τα δέντρα στο δάσος ή με τη γυναίκα αυτή ανάμεσα στους άλλους ανθρώπους. Τότε η μηλιά του υπενθύμισε πως πρέπει να χαίρεται για την ανθρώπινη φύση του και πως τώρα είναι η ευκαιρία να επιστρέψει στην ανθρώπινη κοινωνία. Απ' την άλλη η μηλιά μας κατάλαβε πόσο όμορφο ήταν το δάσος, γεμάτο με μικρά ζώα, όμορφα λουλούδια, λίμνες και καταρράκτες. Έτσι έζησαν αυτοί καλά και μεις καλύτερα.

Άγγελος Κίττου, Β4

ΕΝΤΟΠΙΣΤΕ ΤΟ ΕΡΓΟ "ΑΤΙΤΛΟ ΙΙ" ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ ΚΙΚΑ ΚΑΙ ΓΡΑΨΤΕ ΕΝΑ ΧΑΪΚΟΥ

Μέσα στο σκοτεινό και μαυρισμένο τοπίο
υπάρχει ένα υπέροχο άχυρο,
με τα θαμπά χρώματα, αποχρώσεις του γκρίζου.
Ζωή Τριανταφυλλίδου Β4

Ένα άχυρο στην ερημιά
ελπίζει για κάτι παραπάνω
μια συντροφιά.
Ελένη Αγαθαγγέλου, Αναστασία Κωνσταντίνου Β4

Μια σφαίρα από άχυρο
τη γη αγκαλιάζει
κι η αγελάδα το γλυκοκοιτάζει.
Έλενα Σάββα Β4

Η ελπίδα χάνεται
και ξαναβρίσκεται
σε κάτι ασήμαντο.
Άγγελος Κίττος Β4

Μια μπάλα σανού μόνη της,
νεκρή στην ερημιά
όπως οι άνθρωποι στη μοναξιά.
Γιάννης Σαμπανίδης Β4